Resensie: Stroomop

Eerste Ivan Botha Film bring ‘n Aksie-Drama oor Innerlike Genesing.

deur Louw Mulder

Ons almal weet hoe krities ons Afrikaner mense kan wees, en as dit kom by hierdie spesifieke onderwerp, moet ek maar erken dat ek self skuldig was. Baie van ons het gedink dat die sukses van Pad na Jou Hart en Vir Altyd die norm gaan wees van ‘n Ivan Botha en Donnalee Roberts film, wat maar net nog ‘n Boy meets Girl rom-kom in Afrikaans gaan oplewer… Maar met stert tusAsen my bene, moet ek erken hoe Botha en Roberts diè keer ‘n aangename verassing op die silwerdoek gebring het, waar hulle teen die stroom van kommentaar, ‘n film van besonderse uniekheid vervaardig het.

Stroomop is die nuwe speelfilm uit die pen van Botha en Roberts, met samewerking van Sean Robert Daniels. Aanhangers van die Botha-Roberts duo, sal effens hartseer wees om te weet dat Ivan Botha nie self in Stroomop speel nie, maar dat Roberts se mede-speler in Balade vir ‘n Enkeling, Armand Aucamp, die manlike hoofrol vertolk.

Botha is egter nie uit die prentjie nie. Met Stroomop, druk Botha volgens my sy stempel behoorlik af as regisseur, met Stroomop as sy eerste film in die regisseurstoel. Ons almal het lief geraak vir Wimpie Koekemoer, die rol wat Botha ‘n huishouidelike naam gemaak het in die Bakgat filmreeks. Met die verloop van jare, het ons vir Botha in verskillende rolle gesien groei, en al hierdie ervaring dra nou vrugte, deur ‘n nuwe filmmaker vir Afrikaans bekend te stel. Ek dink persoonlik, dat as Suid Afrika ooit eendag ‘n Hospitaal drama sou vervaardig, Botha die regte man sal wees vir sò ‘n aksiebelaaide produk, na sy vermoeëns bewys is in die spanningvolle hospitaaltonele in Stroomop.

Ek het Stroomop baie geniet, met baie elemente wat bygedra het tot hierdie positiewe terugflits. Wat my opgeval het gedurende die Premiere van Stroomop, wat by Montecasino vertoon is, is dat die einde van hierdie film glad nie voorspel kan word nie. Die storie is so oorspronklik, en die verskillende temas binne-in die storie wat deel maak van die verhaal in geheel, word op so ‘n manier vertel dat elke kyker tot die einde moet sit om te weet hoe die Stroomop verhaal sy sirkel voltooi.

Nog een van die elemente wat Stroomop so spesiaal maak, is die ligging waar geskiet is, om met nog van Suid-Afrika se mooi en aswemrowende natuurskoon te spog. Stroomop is verfilm op die Oranje Rivier in die Noord Kaap waar die storie bymekaar kom met vyf dames wat elkeen hulle eie sielkundige uitdagings in die gesig moet staar. Ek is seker dat nes ek, elke fliekkyker met ‘n waaghalsige neiging, sal lus word vir riviervlottery op die Oranje rivier, omring deur die natuur wat mens net hier aan die suidpunt van Afrika kan kry, met sy eiesoortige, genesende uitwerking.

Ek was baie beïndruk met die rolverdeling van Stroomop. In die hoofrol is Dr Lana, vertolk deur Roberts met Aucamp as Guy, die haan onder die henne. Saam op die ekspidisie, is Diona en haar dogter Nixie, wat onderskeidelik deur Ilse Klink en Carla Classen gespeel word. Dit was ook lekker om veteraan gesigte van tyd tot tyd op die groot skerm te sien, soos Franci Swanepoel en Elize Cawood.

Daar was egter vir my twee noemenswaardige optredes wat aan my ‘n groot glimlag gegee het, as gevolg van hoe hulle karakters vertolk word. Chanel de Jager, speel die rol van Adrie. Haar rol het my die diepste geraak van al vyf dames se stories, en saam met Botha se boeiende Regie, het haar vertolking soveel emosies ontlok, veral met ‘n tema waarmee baie Suid-Afrikaners sal kan vereenselwig. Persoonlik kan ek nie glo dat van de Jager se tonele maklik kon gewees het nie, maar dit wys net die murg in haar pype deur die vermoeë om sulke tonele realisties te maak.

Die jongeling in die vyftal, en ook ‘n karakter wat deur Botha en Roberts spesiaal vir Simonè Nortman geskryf is, is Vivian. Die afgelope paar jaar is daar vele resensies van lof op Stage and Screen gepubliseer oor haar veelsydigheid, haar talente en die je ne se coix, waarmee sy elke karakter persoonlik oor skilder. Met Stroomop bou sy egter op hierdie roem.   Nortman se rol, is daardie karakter wat die ys in die ernstigheid breek. Haar karakter se verdwaaldheid en astrante eienskappe, kon nie beter deur iemand anders vertolk word nie, en met elke stap van haar karakter se groei, het dit vir my gevoel asof ek as kyker saam met haar ontwikkel.

Ek kan egter geen slegte kommentaar oor hierdie rolverdeling regverdig nie. Maar om eerlik te wees, moet krediet ook gaan aan Dawie de Jager, wat met die oorspronklike musiek, elke toneel en natuurskoon ‘n volronde dimensie gegee het.

Met kinkels in die verhaal, en verassings in die storielyn wat mens nie verwag nie, is daar genoeg drama in Stroomop om enige kyker tot die einde te vermaak. Ek is ook seker dat die lesse in hierdie fliek, ook vir elke kyker iets anders sal kan beteken. Dit is ‘n drama met aksie, ernstige humor, hartseer en talle gevoelens van verskeie emosies. Ek is van mening dat alles en almal, onder leiding van Botha, baie mooi by mekaar gekom het om weereens ‘n trots Afrikaanse film vir die nasie te bring.

Stroomop begin in Suid Afrika rol op Nationale Vroudeag, 9 Augustus 2017.